Watamaro Bun’ya

Watamaro Bun’ya
(文室綿麻呂)
Imię japońskie
Kanji	文室綿麻呂
Transkrypcja Hepburna	Fun’ya/Bun’ya Watamaro
	Siogun; Sei’i-taishōgun (jap. 征夷大将軍)
Okres	od 811; do 813
Poprzednik	Tamuramaro Sakanoue
Następca	Tadabumi Fujiwara
	Dane biograficzne
Data urodzenia	765
Data śmierci	823

Watamaro Bun’ya lub Watamaro Fun’ya (jap. 文室綿麻呂 Fun’ya/Bun’ya Watamaro; ur. 765, zm. 6 czerwca 823) – generał pod dowództwem sioguna Otomaro Ōtomo w okresie podbojów Ajnów na wyspie Honsiu oraz zastępca sioguna Tamuramaro Sakanoue w czasie kampanii przeciw plemionom Emishi na północnych terenach Honsiu.

Po śmierci Tamuramaro w 811 został trzecim w historii siogunem w pierwotnym znaczeniu tego tytułu - sei’i-taishōgun (jap. 征夷大将軍 dosł. ‘głównodowodzący wojsk ekspedycyjnych, przeznaczonych do podboju barbarzyńców’) w epoce Heian za panowania cesarza Sagi. Kontynuował podbój ludu Emishi, aż do całkowitego zajęcia ich terenów na wyspie Honsiu.

Po jego śmierci tytuł sioguna został nadany przez cesarza dopiero po 127 latach w 940.

Chronologia

765 - urodził się jako najstarszy z trzech synów Ohara
794 - bierze udział w kampanii sioguna Otomaro Ōtomo
795 - otrzymuje niższy stopień piątej rangi
809 - zmienia nazwę rodu na Bun’ya/Fun’ya
810 - znalazł się w więzieniu, uwolniony na prośbę Tamuramaro przez cesarza Sagę
812 - buduje zamek Tokutan w Morioka
813 - po śmierci Tamuramaro kontynuuje jego dzieło jako siogun
813 - po kolejnej wyprawie zajmuje wszystkie tereny ludu Emishi
816 - zostaje dowódcą gwardii cesarskiej
823 - umiera w wieku 58 lat

Bibliografia

Luis Frederic "Japan Encyclopedia" Harvard University Press, 2005 - 1108