Ietsugu Tokugawa
| Imię japońskie | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| |||||
 Mon rodu Tokugawa | |||||
| |||||
| Siogun | |||||
| Okres | |||||
| Poprzednik | |||||
| Następca | |||||
| Dane biograficzne | |||||
| Data urodzenia | |||||
| Data śmierci | |||||
Ietsugu Tokugawa (jap. 徳川 家継 Tokugawa Ietsugu; ur. 8 sierpnia 1709, zm. 19 czerwca 1716) – siódmy siogun z dynastii Tokugawa. Panował od 1713 do 1716. Był synem Ienobu Tokugawy i wnukiem Tsunashige Tokugawy[1].
Lata 1709–1713
[edytuj | edytuj kod]Ietsugu urodził się w 1709 r. w Edo (dzisiejsze Tokio) jako czwarty (jedyny, który przeżył) syn sioguna Ienobu i jego konkubiny Gekkōin. Jego ojciec miał wówczas 48 lat. Ienobu nie był wybitnym przywódcą i podobnie jak dwaj poprzednicy (Ietsuna i Tsunayoshi), miał tendencję do powierzania obowiązków kierowania krajem swoim zausznikom i doradcom. Jednym z nich, przez wiele lat, był ortodoksyjny konfucjanista szkoły shushi-gaku (nauka, doktryny Zhu Xi)[2], Hakuseki Arai (1657–1725). To on stał się opiekunem i nauczycielem małego Ietsugu.
Arai, jako zwolennik wzmocnienia roli bakufu i rodu Tokugawa próbował powiązać jego linię krwi z linią rodu Minamoto, założycieli pierwszego siogunatu. Z tego powodu małego następcę nazywano także Ietsugu Minamoto. Gdy miał trzy lata umarł jego ojciec i chłopiec został siogunem[3].
Lata 1713–1716
[edytuj | edytuj kod]Od 1713 r. ceny towarów zaczęły gwałtownie rosnąć, co było spowodowane wieloma czynnikami (m.in. śmiercią Ienobu). Aby temu zapobiec, Arai zdecydował się na wprowadzenie w 1714 r. nowej waluty. Spowodowało to m.in. spadek cen ryżu.
W 1716 r. siogunat wydał dekret, którym powołał dwóch komisarzy ds. handlu zagranicznego (jednego w Edo, drugiego w Nagasaki) oraz zezwolił na cumowanie w porcie na sztucznej wyspie Dejima w Nagasaki 30 statków chińskich i 2 holenderskich każdego roku. Decyzja ta nie zmieniła jednak w żaden sposób polityki samoizolacji Japonii.
Siogun Ietsugu zmarł z powodu komplikacji po przeziębieniu w wieku sześciu lat, w dniu 19 czerwca 1716 roku[4]. Wraz z jego śmiercią wygasła główna linia rodu wywodząca się od Ieyasu Tokugawy. Następcą został Yoshimune Tokugawa z bocznej linii Kii.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, 1984, s. 436. ISBN 83-04-01486-6.
- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1626. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ Screech, T. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822, p. 97.
- ↑ Screech, p. 98.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jolanta Tubielewicz, Historia Japonii, Wrocław [etc.]: Ossolineum, 1984, ISBN 83-04-01486-6, OCLC 830236012.
- Screech, Timon. (2006). Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822. Londyn, ISBN 0-7007-1720-X
- Titsingh, Isaac. (1822). Illustrations of Japan. Londyn: Ackerman.
- Titsingh, Isaac. Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paryż: "Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland", 1834
- Totman, Conrad. (1967). Politics in the Tokugawa bakufu, 1600-1843. Cambridge: Harvard University Press.