Zygmunt Smalcerz

Zygmunt Smalcerz
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1941 ; Bestwinka
Wzrost	153 cm
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Antoni Smalcerz (ur. 8 czerwca 1941 w Bestwince) – polski sztangista, złoty medalista olimpijski (Monachium 1972), trener oraz działacz sportowy.

Życiorys

Karierę sportową rozpoczął od uprawiania gimnastyki sportowej. W 1960 za namową dr. Augustyna Dziedzica, ówczesnego trenera Waldemara Baszanowskiego, rozpoczął treningi ciężarowca^[1].

W 1971 w Limie zdobył złoty medal mistrzostw świata w wadze muszej oraz był pierwszy w mistrzostwach Europy, a rok później na olimpiadzie w 1972 w Monachium ponownie stanął na najwyższym stopniu podium^[a]. Trzeci raz mistrzem świata został w 1975.

Kolejne igrzyska olimpijskie w 1976 w Montrealu, na których miał zdobyć swój drugi złoty medal, zakończyły się pechowo. Smalcerz odniósł kontuzję podczas treningu i musiał się wycofać.

W czasie kariery zawodniczej był także:

brązowym medalistą mistrzostw świata (1973),
rekordzistą świata w rwaniu – 103 kg,
4-krotnie mistrzem Europy,
6-krotnie mistrzem i 21-krotnie rekordzistą Polski.

Wszystkie międzynarodowe sukcesy odniósł startując w wadze muszej (do 52 kg).

W latach 1994–1996 i 2005-2009 trener polskiej kadry seniorów. Jest także działaczem w Polskim Komitecie Olimpijskim.

W 2002 r. został wpisany w poczet Galerii Sław Międzynarodowej Federacji Podnoszenia Ciężarów^[2]. W 2009 r. przegrał konkurs na stanowisko trenera reprezentacji Polski w podnoszeniu ciężarów. Po wygraniu w 2010 konkursu w USA Zygmunt Smalcerz został trenerem amerykańskich sztangistów w Colorado Springs^[3].

W styczniu 2020 roku został głównym trenerem reprezentacji Norwegii w podnoszeniu ciężarów^[4].

Jest oficerem Wojska Polskiego w stanie spoczynku. Zawodową służbę wojskową pełnił w latach 1968-1992. W 2013 r. został awansowany do stopnia pułkownika^[5].

Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 2008^[6]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1998^[7]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1972^[8]
Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” – sześciokrotnie
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” – 1984
Odznaka „Zasłużony dla województwa krośnieńskiego” – 1987^[9]
Odznaka „Zasłużony Bieszczadom” – 1987^[9]

Uwagi

↑ ^a ^b W latach 1964–1984 wyniki igrzysk olimpijskich były jednocześnie wynikami mistrzostw świata.

Przypisy

↑ Zygmunt Smalcerz – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
↑ Zygmunt Smalcerz w Galerii Sław podnoszenia ciężarów. Sport.pl, 2002-11-18. [dostęp 2010-09-23].
↑ Szymon Tomasik: Amerykański sen odrzuconego trenera. sports.pl, 2010-09-06. [dostęp 2010-09-23].
↑ Gdy tęsknię za Polską, puszczam Chopina [online], Onet Sport, 20 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-21] (pol.).
↑ st. chor. Konrad Kaczmarz: Wojskowy awans dla złotego medalisty olimpijskiego. dgw.wp.mil.pl, 2013-10-21. [dostęp 2013-11-05].
↑ M.P. z 2009 r. nr 25, poz. 339 – pkt 2.
↑ M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68 – pkt 20.
↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
↑ ^a ^b Zza kulis MP. Odznaczenia dla działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (410) z 10-20 kwietnia 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.

Linki zewnętrzne

Polski Komitet Olimpijski: Zygmunt Smalcerz – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-05-31]. (pol.).
Zygmunt Smalcerz Bio, Stats, and Results. www.Sports-Reference.com. [dostęp 2016-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 października 2012)]. (pol.).

[ms-1] W latach 1964–1984 wyniki igrzysk olimpijskich były jednocześnie wynikami mistrzostw świata.

[2] Zygmunt Smalcerz – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).

[3] Zygmunt Smalcerz w Galerii Sław podnoszenia ciężarów. Sport.pl, 2002-11-18. [dostęp 2010-09-23].

[4] Szymon Tomasik: Amerykański sen odrzuconego trenera. sports.pl, 2010-09-06. [dostęp 2010-09-23].

[5] Gdy tęsknię za Polską, puszczam Chopina [online], Onet Sport, 20 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-21] (pol.).

[6] st. chor. Konrad Kaczmarz: Wojskowy awans dla złotego medalisty olimpijskiego. dgw.wp.mil.pl, 2013-10-21. [dostęp 2013-11-05].

[7] M.P. z 2009 r. nr 25, poz. 339 – pkt 2.

[8] M.P. z 1999 r. nr 6, poz. 68 – pkt 20.

[9] Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.

[odzn87-10] Zza kulis MP. Odznaczenia dla działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 11 (410) z 10-20 kwietnia 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]