Przejdź do zawartości

Zdzisław Wrona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdzisław Wrona
Ilustracja
Zdzisław Wrona (pierwszy z prawej) w 1987. Wyścig Pokoju – zwycięzcy etapu Berlin – Magdeburg
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1962
Pustków Wilczkowski

Wzrost

170 cm

Informacje klubowe
Klub

Legii Warszawa
Moto Jelcz Oława

Zdzisław Wrona (ur. 12 stycznia 1962 w Pustkowie Wilczkowskim) – polski kolarz szosowy, czterokrotny mistrz Polski, uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Seulu (1988).

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Kolarstwo zaczął uprawiać w klubie BKS Sobótka w 1976. W czasie służby wojskowej trenował w Legii Warszawa (1982-1983), a następnie był zawodnikiem Moto Jelcz Oława (1984-1995).

W 1987 został mistrzem Polski w wyścigu szosowym ze startu wspólnego. W 1988 został wicemistrzem Polski w wyścigu szosowym ze startu wspólnego oraz srebrnym medalistą górskich mistrzostw Polski. Trzykrotnie wygrywał mistrzostwo Polski w szosowym wyścigu drużynowym ze startu wspólnego (1983 i 1984 - z Legią, 1987 - Z Moto-Jelcz Oława) i dwukrotnie zdobywał w tej konkurencji srebrny medal (1985 i 1988).

W 1982 wystąpił w mistrzostwach świata, zajmując 27 m. w wyścigu szosowym ze startu wspólnego, w 1988 w tej samej konkurencji był 17 na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu. Dwukrotnie startował w Wyścigu Pokoju. W 1986 był 34, wygrywając przy tym jeden z etapów. W 1987 zajął 47 m. Kilkukrotnie startował w Tour de Pologne, zajmując w 1985 drugie miejsce i wygrywając klasyfikację najaktywniejszych. W 1986 wygrał w tym wyścigu jeden z etapów, a w 1983 w ciągu dwóch etapów był jego liderem. W 1984 i 1986 wygrywał w wyścigu Szlakiem Grodów Piastowskich.

Mieszka w Jelczu-Laskowicach, wciąż startuje w wyścigach weteranów. Jest bratem Marka Wrony. Rada Miejska w Sobótce w dniu 27 września 2012 nadała mu tytuł Honorowego Obywatela tegoż miasta[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bogdan Tuszyński, Złota księga kolarstwa polskiego, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1995
  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010 wyd. Fundacja Dobrej Książki,