Romuald Wołyncewicz

Romuald Wołyncewicz
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1878 ; Roś
Data i miejsce śmierci	1 marca 1929 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska

Romuald Wołyncewicz vel Wołyńcewicz (ur. 24 sierpnia 1878 w majątku Roś, zm. 1 marca 1929 w Warszawie) – generał brygady inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys

Romuald Wołyncewicz urodził się 24 sierpnia 1878 roku w majątku Roś, w powiecie wołkowyskim, w rodzinie Antoniego i Katarzyny z Terpiłowskich, brat Czesława Antoniego (1876–1939). Kształcił się w Szkole Realnej w Pińsku, a później ukończył Szkołę Junkrów w Kijowie. Na przełomie lat 80. i 90. został zawodowym oficerem artylerii Armii Imperium Rosyjskiego. Walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905, odznaczył się na froncie i otrzymał skierowanie do Konstantynowskiej Szkoły Artyleryjskiej, którą ukończył w 1910, w stopniu kapitana z dyplomem inżyniera. Do 1917 pracował w przemyśle zbrojeniowym. Pułkownik z 1916 na stanowisku dyrektora technicznego zakładów.

W lutym 1919 zgłosił się do służby w polskiej Misji Wojskowej w Odessie. Z dniem 10 kwietnia 1919 roku został przydzielony do Sekcji Naukowo-Doświadczalnej Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Formalnie został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem Naczelnego Wodza z 25 maja 1919 roku^[1]^[2]. 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Departamencie Uzbrojenia MSWojsk^[3] Od 1921 pełnił służbę w kontroli wojskowej; aspirant w Korpusie Kontrolerów, kontroler Wojskowej Kontroli Generalnej. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 9. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów^[4].

1 grudnia 1924 Prezydent RP, Stanisław Wojciechowski, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 34. lokatą w korpusie generałów^[5].

23 kwietnia 1925 został mianowany szefem Oddziału Kontroli Następnej Korpusu Kontrolerów^[6]. 29 listopada 1927 został wyznaczony na stanowisko szefa IX Grupy Kontrolnej^[7]. 26 kwietnia 1928 został przesunięty na stanowisko szef Biura Kontroli Korpusu Kontrolerów^[8]^[9]. Zmarł 1 marca 1929 w Warszawie. 6 marca 1929 został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 226-4-21)^[10]^[11].

Był żonaty z Marią z Jawidów (1887–1966). Bezdzietny.

Przypisy

↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 61 z 3 czerwca 1919 roku, poz. 1941.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 66 z 14 czerwca 1919 roku, poz. 2102.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 398.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 297, tu jako datę urodzenia podano 11 sierpnia 1878..
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 216.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 344.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 172.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 13.
↑ Ś.p. gen. bryg. inż. Romuald Wołyncewicz, „Polska Zbrojna” Nr 61 z 3 marca 1929 roku, s. 5.
↑ Cmentarz Stare Powązki: ROMUALD WOŁYŃCEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-06-07] .

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

[1] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 61 z 3 czerwca 1919 roku, poz. 1941.

[2] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 66 z 14 czerwca 1919 roku, poz. 2102.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_21_z_9_czerwca_1920_roku,_s._398-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 398.

[CITEREFLista_starszeństwa1922297,_tu_jako_datę_urodzenia_podano_'''11_sierpnia'''_1878.-4] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 297, tu jako datę urodzenia podano 11 sierpnia 1878..

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_131_z_17_grudnia_1924_roku,_s._730-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_45_z_23_kwietnia_1925_roku,_s._216-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 216.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_27_z_29_listopada_1927_roku,_s._344-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 344.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_26_kwietnia_1928_roku,_s._172-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 172.

[CITEREFRocznik_Oficerski192813-9] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 13.

[10] Ś.p. gen. bryg. inż. Romuald Wołyncewicz, „Polska Zbrojna” Nr 61 z 3 marca 1929 roku, s. 5.

[11] Cmentarz Stare Powązki: ROMUALD WOŁYŃCEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-06-07] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]