Operacja Odyssey Dawn
_launching_a_Tomahawk_missile_in_support_of_Operation_Odyssey_Dawn.jpg)
| |||
| Konflikt | |||
|---|---|---|---|
| Czas konfliktu |
15 lutego – 23 października 2011 | ||
| Terytorium | |||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Podmiot interweniujący | |||
 Stany Zjednoczone Holandia Norwegia Katar Dania Zjednoczone Emiraty Arabskie Hiszpania Włochy
| |||
| Przyczyny operacji | |||
| naruszenia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973 (2011) | |||
| Podstawy prawne | |||
| Czas operacji | |||
| Miejsce operacji |
Libia | ||
| Obszar operacji |
przestrzeń powietrzna Libii | ||
| Straty prowadzącego operację | |||
| 1 F-15E[1]. | |||
| Straty stron konfliktu | |||
| |||
| Ofiary cywilne |
według źródeł libijskich: | ||
Operacja Odyssey Dawn była osobnym kodem udziału wyłącznie sił USA w zbiorowej – militarnej operacji reagowania kryzysowego w Libii rozpoczętej 19 marca 2011 roku przez wydzielone siły zbrojne koalicji państw w skład której wchodzą Stany Zjednoczone, Holandia, Norwegia, Katar, Dania, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Hiszpania, oraz Włochy. Zgodna z Rezolucją 1973 ONZ. Odyssey Dawn była kampanią ataku z powietrza, morza i lądu, prowadzoną w celu ochrony cywilów przed „brutalnymi krokami” (działania policyjne) podejmowanymi przez wojsko Mu’ammara al-Kaddafiego przeciwko rebelii na wschodzie Libii, opartej o miasto Bengazi[3]. Działania miały doprowadzić do objęcia władzy przez powstańców. Dowódcą operacji został admirał Samuel J. Locklear na pokładzie okrętu dowodzenia USS „Mount Whitney” (LCC-20)[4].
Przebieg działań
[edytuj | edytuj kod]
31 marca 2011 pełną odpowiedzialność za operacje nad Libią przejęło NATO, które prowadziło operację Unified Protector[5].
Siły amerykańskie
[edytuj | edytuj kod]- United States Navy:
- okręt dowodzenia USS „Mount Whitney”[6]
- okręt desantowy USS „Kearsarge”
- okręt desantowy-dok USS „Ponce”
- niszczyciel rakietowy USS „Barry”
- niszczyciel rakietowy USS „Stout”
- okręt podwodny USS „Providence”
- okręt podwodny USS „Scranton”
- okręt podwodny USS „Florida”
- 1 samolot walki elektronicznej EA-18G Growler
- United States Air Force[7]
- 3 bombowce strategiczne B-2 Spirit
- 4 myśliwce F-15E Strike Eagle
- 8 myśliwców F-16C Fighting Falcon
- United States Marine Corps[8]
- 26th Marine Expeditionary Unit
- 4 myśliwce AV-8B Harrier II
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Amerykański F-15 rozbił się w Libii. gazeta.pl, 2011-03-22. [dostęp 2011-03-22].
- ↑ Trwa operacja "Świt Odysei". Siły koalicji opanowały niebo nad Libią. gazeta.pl. [dostęp 2011-03-20]. (pol.).
- ↑ Where is the fight against Gadhafi going?. cnn.com, 23 marca 2001. [dostęp 2011-03-23]. (ang.).
- ↑ Coalition Launches ‘Odyssey Dawn’ to Implement No-fly Zone. U.S. Department of Defense, 19 marca 2011. [dostęp 2011-03-19]. (ang.).
- ↑ NATO przejęło kontrolę nad operacją w Libii. Ostrzał Trypolisu i Syrty gazeta.pl
- ↑ Allied Forces Attack Libya. online.wsj.com. (ang.).
- ↑ Crisis in Libya: U.S. bombs Qaddafi's airfields. cbsnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ang.).
- ↑ Wide array of U.S. warplanes used in Libya attacks. BBC News. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973 (2011). Organizacja Narodów Zjednoczonych, 17 marca 2011. [dostęp 2011-03-24]. (ang.).
- Coalition Launches ‘Odyssey Dawn’ to Implement No-fly Zone. U.S. Department of Defense, 19 marca 2011. [dostęp 2011-03-19]. (ang.).