Osiem miejscowości różni się rozmiarami i reprezentuje szereg różnych sposobów odbudowy. Całościową odbudową objęto stare miasto Caltagirone, Noto i Ragusa; określone obszary miejskie w Katanii i Scicli; oraz izolowane zabytki w historycznych centrach miast Modica, Palazzolo Acreide i Militello in Val di Catania. Katania została odbudowana na miejscu pierwotnego miasta, podczas gdy inne, takie jak Noto, zostały odbudowane w innym miejscu. W Ragusa i Palazzolo Acreide obok dawnych powstały nowe ośrodki miejskie. Miasta Scicli i Modica zostały przeniesione i odbudowane na przyległych obszarach już częściowo zurbanizowanych, a zabudowę Caltagirone zrekonstruowano w pierwotnym miejscu.[1]
Miasta są wybitnymi przykładami późnobarokowej sztuki i architektury i niezwykłej jednorodności wynikającej z okoliczności czasu, miejsca i kontekstu społecznego, w którym powstały. Wykazują także wyraźne innowacje w planowaniu i przebudowie miast. Są przykładem znaczącego przedsięwzięcia budowlanego w odpowiedzi na katastrofalne zdarzenie sejsmiczne.[1]
Katedra św. Agaty w Katanii
Katedra św. Jerzego w Modica
Ragusa Ibla
Pałac Sant'Elia w Caltagirone
.jpg)
