Przejdź do zawartości

Maria Bobrownicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Bobrownicka
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1920
Kraków

Data śmierci

29 maja 2012

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki

Zawód, zajęcie

slawistka

Tytuł naukowy

profesor zwyczajny

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Maria Bobrownicka (ur. 8 czerwca 1920 w Krakowie, zm. 29 maja 2012) – polska filolog, slawistka, bohemistka i komparatystka, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Maria Bobrownicka była córką Edmunda, mistrza krawieckiego, mającego swój zakład w Pasażu Bielaka. Ukończyła prywatne gimnazjum prowadzone przez Zgromadzenie Córek Bożej Miłości. W 1938 roku rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. Podczas okupacji kontynuowała studia na Tajnym Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Tytuł magistra uzyskała w 1947 roku[1], na podstawie pracy Tomasz Padurra, zapomniany poeta romantyczny. Rozpoczęła pracę w Zakładzie Młodszych Literatur Słowiańskich, kierowanym przez profesora Tadeusza Stanisława Grabowskiego[2].

Stopień doktora uzyskała w 1949 roku, na podstawie pracy Recepcja Juliusa Zeyera wśród Młodej Polski[2], pisanej pod kierunkiem profesora Stanisława Pigonia[1], habilitację w 1960 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy Studia nad twórczością Juliusa Zeyera[3]. Po przejściu profesora Grabowskiego na emeryturę objęła kierownictwo Zakładem[2]. W marcu 1968 roku stanęła po stronie studentów, uczestniczyła w ich wiecu, co spowodowało odroczenie przyznania jej tytułu profesora nadzwyczajnego, otrzymanego ostatecznie w 1972 roku[1].

Tytuł profesora zwyczajnego otrzymała w 1990 roku[2]. W 1996 roku została członkiem korespondentem, w 2004 członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności[1]. Była również członkiem Komisji Historycznoliterackiej i Słowianoznawczej Polskiej Akademii Nauk, Komitetu Słowianoznawstwa PAN oraz Association Internationale de Littérature Comparée (Międzynarodowego Towarzystwa Literatury Porównawczej[2]. W zakres jej zainteresowań naukowych wchodziły zagadnienia oświecenia i modernizmu oraz teatru i dramatu w literaturach zachodnio- i południowosłowiańskich[4]. Jej dorobek obejmuje 245 pozycji: monografii, artykułów, prac zbiorowych, haseł encyklopedycznych, recenzji i innych[5]. W 1996 roku zorganizowała, na zaproszenie papieża Jana Pawła II, z którym rozpoczynała studia polonistyczne przed wojną, sympozjum slawistyczne w Castel Gandolfo[1]. Do przejścia na emeryturę była związana z Instytutem Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego[4].

Była odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej[2]. Z okazji 90. urodzin Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego opublikowało poświęcony jej zbiór artykułów Zrozumieć Słowiańszczyznę, redagowany przez profesor Marię Dąbrowską-Partykę[4].

Zmarła 29 maja 2012 roku i została pochowana na cmentarzu Rakowickim[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Elżbieta Dziwisz: Punkt odniesienia. „Alma Mater”. Nr 68/2005. ISSN 1427-1176.
  2. a b c d e f g Łukasz Bieńkowski: Zmarła Profesor Maria Bobrownicka. Wydział Filologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2012-07-28]
  3. Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego, Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1959–1961, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, s. 71.
  4. a b c Barbara Suchoń-Chmiel: 90. rocznica urodzin prof. Marii Bobrownickiej. „Alma Mater”. Nr 130–131. ISSN 1427-1176.
  5. Bibliografia prac prof. Marii Bobrownickiej.
  6. Nekrolog. [dostęp2012-07-28]