Manuel Abbad Lasierra

Manuel Abad y Lasierra

Arcybiskup
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1729 Estadilla
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 1806 Saragossa
Miejsce pochówku	Bazylika Nuestra Señora del Pilar
Biskup Astorgi
Okres sprawowania	1787-1791
Biskup Ibizy
Okres sprawowania	1783-1787
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	18 lipca 1783
Sakra biskupia	17 sierpnia 1783

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	17 sierpnia 1783
Konsekrator	Francisco Antonio de Lorenzana
Współkonsekratorzy	Francisco Mateo Aguiriano Gómez Felipe Pérez Santa María
Współkonsekrowani biskupi Antonio José Salinas y Moreno 11 lipca 1790 Francisco de Cuerda 11 lipca 1790 Atanasio Puyal y Poveda 8 sierpnia 1790 Cayetano Peña Granada 8 sierpnia 1790 Agustín Iñigo Abad Lasierra 8 sierpnia 1790 Ramón Falcón y Salcedo 30 stycznia 1791 Francisco Isidoro Gutiérrez Vigil 24 lipca 1791 Antonio Tavira Almazán 7 sierpnia 1791

Manuel Abad y Lasierra (ur. 24 grudnia 1729 w Estadilla, zm. 12 stycznia 1806 w Saragossie) – hiszpański duchowny rzymskokatolicki, pierwszy biskup Ibizy, benedyktyn, arcybiskup tytularny, pisarz. Brat biskupa Agustína Iñigo Abad Lasierra.

Życiorys

Urodził się 24 grudnia 1729 w Estadilla jako syn Francisco i Maríe Teresa Lasierra, miał młodszego brata Agustína, także benedyktyna i biskupa.

Po studiach i wyświęceniu na prezbitera wstąpił do zakonu benedyktynów w klasztorze San Juan de la Peña. Podczas swoich badań w archiwach odkrył zapomniane przywileje nadane koronie Hiszpańskiej. W 1773 został mianowany członkiem Królewskiej Akademii Historycznej, której przewodniczący prokurator Pedro Ramón de Campomanes faworyzował Manuela. Został mianowany przeorem w Meià, której społeczności bardzo się przysłużył. Z biegiem czasu jego badania doprowadziły do przyjęcia go do Hiszpańskiej Akademii Królewskiej.

18 lipca 1783 został mianowany pierwszym biskupem Ibizy, sakrę otrzymał 17 sierpnia tego samego roku. Podczas swojego 4 letniego władania nowo powstałą diecezją utworzył kilkanaście parafii i zlecił budowę kilku kościołów.

28 września 1787 został mianowany biskupem Astorgi, był kandydatem na nauczyciela następcy tronu jednak nie otrzymał nominacji. 9 kwietnia 1791 zrzekł się godności biskupa Astorgi, a rok później został mianowany arcybiskupem tytularnym Selymbria. Zmarł 12 stycznia 1806 w Saragossie.