Przejdź do zawartości

Bruce McCandless

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bruce McCandless
Bruce McCandless II
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1937
Boston

Data śmierci

21 grudnia 2017

Narodowość

amerykańska

Funkcja

specjalista misji

Łączny czas misji kosmicznych

13 dni 32 minuty
i 1 sekunda

Misje

STS-41-B, STS-31

Stopień wojskowy

komandor United States Navy

Odznaczenia
Legionista Legii Zasługi (USA) Defense Distinguished Service Medal (Stany Zjednoczone) Medal Służby Obrony Narodowej Medal Ekspedycji Sił Zbrojnych (Stany Zjednoczone) NASA Exceptional Service Medal NASA Exceptional Engineering Achievement Medal
Medal Za Lot Kosmiczny (dwukrotnie)
Bruce McCandless wyposażony w plecak MMU podczas spaceru kosmicznego
Astronauta podczas spaceru kosmicznego oddalił się na ok. 100 m od wahadłowca
Bruce McCandless, 2009

Bruce McCandless II (ur. 8 czerwca 1937 w Bostonie, zm. 21 grudnia 2017[1]) – amerykański astronauta, pilot wojskowy, inżynier, komandor United States Navy.

Wykształcenie i służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako pilot samolotów i śmigłowców wylatał ponad 5200 godzin.

Kariera astronauty i praca w NASA

[edytuj | edytuj kod]
  • 4 kwietnia 1966 – zakwalifikował się do piątej grupy astronautów NASA. Zespół ten tworzyło dziewiętnastu pilotów wojskowych.
  • Lipiec 1969 – pełnił funkcję operatora łączności (CapCom) podczas historycznego wyjścia Neila Armstronga na powierzchnię Księżyca.
  • 1971 – należał do naziemnej załogi wspierającej astronautów misji Apollo 14.
  • 1973 – był dublerem pilota pierwszej wyprawy załogowej na stację kosmiczną Skylab.
  • 1973–1983 – pracował w Biurze Astronautów NASA. Uczestniczył w pracach projektowych osobistej jednostki manewrowej MMU (Manned Manoeuvring Unit), którą amerykańscy astronauci kilkakrotnie wykorzystali w programie Space Shuttle podczas spacerów kosmicznych. Ponadto uczestniczył w pracach m.in. nad projektami Inertial Upper Stage (IUS) i Solar Maximum Repair Mission oraz przy rozwoju programu stacji kosmicznej.
  • Luty 1984 – uczestniczył w blisko ośmiodniowej misji STS-41-B, wchodząc w skład załogi promu Challenger. W czasie lotu jako pierwszy człowiek w historii pracował w otwartej przestrzeni kosmicznej bez stałego połączenia ze statkiem kosmicznym. Wykorzystał do tego plecak manewrowy MMU.
  • 1988 – został wyznaczony do załogi podstawowej misji STS-31.
  • 1990 – w kwietniu odbył pięciodniowy lot na pokładzie promu Discovery, a niedługo potem – 31 sierpnia – odszedł z NASA.

Loty kosmiczne

[edytuj | edytuj kod]

STS-41-B (Challenger F-4)

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy poleciał w kosmos 3 lutego 1984 na pokładzie wahadłowca Challenger. Pozostałymi członkami załogi byli: Vance Brand – dowódca misji, Robert Gibson – pilot oraz Ronald McNair i Robert Stewart – specjaliści misji. Był to dziesiąty lot w ramach programu Space Shuttle. W czasie blisko ośmiodniowej ekspedycji astronauci próbowali umieścić na orbicie dwa satelity telekomunikacyjne – amerykański Westar 6 i indonezyjski Palapa B-2. Jednakże awarie silników PAM-D uniemożliwiły realizację tego zadania i oba obiekty nie osiągnęły zaplanowanych orbit. Najbardziej spektakularnym wydarzeniem podczas wyprawy były dwa spacery kosmiczne, które odbyli McCandless i Stewart. Obaj bez linek asekuracyjnych testowali plecaki manewrowe MMU, oddalając się od Challengera na odległość niemal 100 metrów. Po ośmiu dniach lotu wahadłowiec jako pierwszy prom kosmiczny wylądował na pasie Centrum Kosmicznego im. Johna F. Kennedy’ego na Przylądku Canaveral.

STS-31 (Discovery F-10)

[edytuj | edytuj kod]

24 kwietnia 1990 po raz drugi znalazł się w kosmosie. Jako specjalista misji był członkiem załogi STS-31, którą dowodził Loren Shriver. Funkcję pilota promu Discovery pełnił Charles Bolden, a pozostałymi specjalistami misji byli Steven Hawley i Kathryn Sullivan. W ładowni wahadłowca znajdował się Kosmiczny Teleskop Hubble’a (HST), który 25 kwietnia załoga umieściła na orbicie kołowej o promieniu ok. 600 km. Podczas lotu astronauci wykonali szereg badań, m.in. mierzyli promieniowanie gamma w kabinie załogi, badali wzrost kryształów białkowych w warunkach mikrograwitacji i prowadzili doświadczenia z zakresu materiałoznawstwa. Misja była filmowana za pomocą kamery IMAX. 29 kwietnia, po ponad pięciu dobach od startu, prom z astronautami wylądował na pasie bazy lotniczej Edwards w Kalifornii.

Po opuszczeniu NASA

[edytuj | edytuj kod]

Krótko po swoim drugim locie kosmicznym oraz zakończeniu pracy w NASA znalazł zatrudnienie w Martin Marietta Astronautics Company. Później został szefem naukowców w biurze Lockheed Martin's Advanced Space Transportation w Denver w Kolorado.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Wykaz lotów

[edytuj | edytuj kod]
Loty kosmiczne, w których uczestniczył Bruce McCandless
Nr Data startu Data lądowania Statek kosmiczny Funkcja Czas trwania
1 3 lutego 1984 11 lutego 1984 STS-41-B
Challenger F-4
Specjalista misji (MS-1) 7 dni 23 godziny 15 minut i 55 sekund
2 24 kwietnia 1990 29 kwietnia 1990 STS-31
Discovery F-10
Specjalista misji (MS-1) 5 dni 1 godzina 16 minut i 1 sekunda
Łączny czas spędzony w kosmosie – 13 dni 31 minut i 56 sekund

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Matt Stevens: Bruce McCandless, First to Fly Untethered in Space, Dies at 80. nytimes.com, 23 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-23)]. (ang.).
  2. Informacja o uroczystości w United States Astronaut Hall of Fame (ang.)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]