Barbara Bush
 Barbara Bush (1991) | |
| Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 kwietnia 2018 |
| Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 20 stycznia 1989 |
| Małżonek | |
| Poprzedniczka | |
| Następczyni | |
| Druga dama Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 20 stycznia 1981 |
| Poprzedniczka | |
| Następczyni | |
| |
Barbara Pierce Bush (ur. 8 czerwca 1925 w Nowym Jorku, zm. 17 kwietnia 2018 w Houston) – druga dama Stanów Zjednoczonych w latach 1981–1989 i pierwsza dama Stanów Zjednoczonych w latach 1989–1993. Małżonka 43. wiceprezydenta oraz 41. prezydenta Stanów Zjednoczonych George’a H.W. Busha. Matka 43. prezydenta USA George’a W. Busha.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Kariera i młodość
[edytuj | edytuj kod]Barbara Pierce urodziła się 8 czerwca 1925 roku w Nowym Jorku[1]. Była trzecim z czworga dzieci właściciela wydawnictwa McCall Corporation, Marvina Pierce’a i jego żony Pauline Robinson[1]. Jej dalekim przodkiem był prezydent Franklin Pierce[1]. Od 1931 roku uczęszczała do szkoły Milton School w Rye, a po sześciu latach zaczęła edukację w Rye Country Day School[2]. Następnie poszła do szkoły średniej Ashely Hall w Charleston, gdzie angażowała się w kółko teatralne[2]. Studiowała w Smith College[3].
Swojego przyszłego męża, Georga H. Busha poznała w grudniu 1941 roku na zabawie w rodzinnym mieście Rye[2]. Po dwóch latach związku, George oświadczył się i został przyjęty[3]. Gdy, 2 września 1944 roku Japończycy zestrzelili samolot Busha, Barbara przerwała studia<[3]. Dzięki temu, że w Wigilię Bożego Narodzenia 1944, George Bush dostał urlop, młodzi mogli przygotować ślub, który odbył się 6 stycznia 1945[3]. W podróż poślubną udali się na Sea Island[4]. Po powrocie mieszkali w okolicach baz wojskowych, w których służył Bush – w stanach Michigan, Maine i Wirginia[4].
Po zakończeniu II wojny, Bushowie zamieszkali w New Haven[4]. Gdy George skończył studia, oboje przenieśli się do Teksasu[5]. Barbara zajmowała się domem i pracowała w szpitalu jako wolontariuszka[5]. Wspierała męża, gdy ten rozpoczął swoją karierę polityczną w 1954 roku[5]. W 1966, gdy George został członkiem Izby Reprezentantów, Bushowie przenieśli się do Waszyngtonu[6]. Cztery lata później, po przegranych wyborach do Senatu, Bush został ambasadorem USA przy ONZ, w związku z czym oboje przenieśli się do Nowego Jorku[6]. Barbara lubiła i z chęcią wydawała przyjęcia dla dyplomatów[6]. Gdy Gerald Ford mianował Busha szefem misji łącznikowej w Pekinie, oboje przenieśli się do Chin[7]. W ciągu rocznego pobytu, Barbara poznała kuchnię i kulturę chińską, a także nauczyła się podstaw języka[7]. W 1975 powróciła do Stanów Zjednoczonych, gdyż jej mąż został mianowany dyrektorem CIA[7]. Pomiędzy 1977 a 1981 rokiem, przyszły prezydent wycofał się z polityki, gdyż w Białym Domu urzędował demokrata, Jimmy Carter[8].
Druga dama Stanów Zjednoczonych
[edytuj | edytuj kod]W 1980 roku, Bush został nominowany na wiceprezydenta USA przy Ronaldzie Reaganie[8]. Po zwycięskich wyborach, Barbara została drugą damą[8]. Często organizowała przyjęcia w rezydencji wiceprezydenckiej[8]. Przestrzegała protokołów i ceremoniałów, choć robiła to niechętnie[9]. Ponieważ prezentowała postawę gospodyni domowej, była atakowana przez organizacje feministyczne i ruch wyzwolenia kobiet[8]. Twierdziła, że kobiety mają wolny wybór, co do prowadzenia kariery zawodowej, bądź zajęcia się domem i rodziną[9]. W większości podzielała konserwatywne poglądy męża, jednak w niektórych sprawach światopoglądowych prezentowała odmienne stanowisko[9]. Jej liberalne poglądy dotyczyły m.in. aborcji, małżeństw homoseksualnych, kontroli sprzedaży broni palnej i równouprawnienia kobiet[10].
Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych
[edytuj | edytuj kod]Po zwycięskich dla Busha wyborach prezydenckich w 1988 roku, wprowadziła się do Białego Domu[11]. Dzięki wcześniejszej pracy jako żona dyplomaty, Barbara była dobrze przygotowana do roli pierwszej damy, zwłaszcza w kontekście podróży zagranicznych i spotkań z głowami innych państw[11]. Podobnie jak większość wcześniejszych pierwszych dam, zaangażowała się w działalność charytatywną[12]. Utworzyła fundację Barbara Bush Foundation for Family Literacy, która zajmuje się zwalczanie wtórnego analfabetyzmu[12]. Oprócz tego była członkinią kilku innych organizacji zajmujących się tym samym problemem, m.in. Laubach Literacy International, National Advisory Council of Literacy Volunteers of America i Business Council of Effective Literacy[12]. Działała także w organizacjach zajmujących się walką z białaczką, wśród których były: The Washington Home and the Children’s Oncology Services i Leukemia Society of America[13]. Za swoją działalność dobroczynną została odznaczona m.in. nagrodą Dameshek (Leukemia Society of America, 1982), tytuł Kobiety Roku (Woman’s National Republican Club, 1983), National Outstanding Mother of the Lear (1984) i Distinguished Woman Award (1987)[13]. Poza tym otrzymała honorowe tytuły od wielu uczelni wyższych[13].
Miała nieduży wpływ na politykę męża, chociaż trzej członkowie gabinetu Busha miało zawdzięczać posadę, dzięki jej rekomendacji[14]. Byli to sekretarz zdrowia, Louis Sullivan, sekretarz urbanizacji Jack Kemp i szef ONDCP William Bennett[14]. Podczas wojny w Zatoce Perskiej, społeczeństwo amerykańskie obawiało się latać samolotami, z uwagi na podejrzenia podkładania bomb[15]. Aby przełamać to przekonanie, pierwsza dama, chętnie podróżowała z Waszyngtonu do Indianapolis samolotami rejsowymi[15].
Późniejsze lata
[edytuj | edytuj kod]Po przegranych wyborach w 1992 roku, Bushowie wyprowadzili się z Białego Domu i zamieszkali w Houston[16]. Była pierwsza dama angażowała się w walkę z analfabetyzmem i niskim poziomem czytelnictwa[17]. Odkąd w 1997 roku podupadła na zdrowiu, nieco wycofała się z aktywnego życia[18]. W 2000 włączyła się w kampanię prezydencką najstarszego syna George’a W. Busha[18]. Przemawiała na konwencjach Partii Republikańskiej w 2004 roku, kiedy jej syn ubiegał się o reelekcję[18].
Choroba i śmierć
[edytuj | edytuj kod]W 1989 roku u Barbary zdiagnozowano chorobę Gravesa-Basedowa[19]. Przeszła ona kurację radiologiczną w szpitalu wojskowym Walter Reed Army[19]. Ponadto przeszła operację usunięcia zmiany nowotworowej na górnej wardze, w lutym 1990 roku w szpitalu Bethesda[19]. W 1997 roku przeszła operację biodra, a trzy lata później – operację kręgosłupa[18].
W kwietniu 2018 rodzina Bush wydała oświadczenie dotyczące jej pogarszającego się zdrowia[20]. 15 kwietnia stan Barbary Bush pogorszył się na tyle, że 92-letnia kobieta po serii hospitalizacji, konsultacji z lekarzami oraz najbliższymi członkami rodziny, podjęła decyzję o rezygnacji z pomocy medycznej[20].
Zmarła 17 kwietnia 2018 w swoim domu w Houston[21]. Tam też została pochowana 21 kwietnia[22].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Barbara Pierce wyszła za mąż za George’a H. Busha 6 stycznia 1945 roku w kościele prezbiteriańskim w Rye[3]. Mieli czterech synów: George’a Walkera (ur. 6 lipca 1946), Johna Ellisa „Jeba” (ur. 11 lutego 1953), Neila Mallona (ur. 22 stycznia 1955) i Marvina Pierce’a (ur. 22 października 1956) oraz dwie córki: Dorothy Walker (ur. 18 sierpnia 1959)[4] i Pauline Robinson (ur. 20 grudnia 1949), która zmarła na białaczkę 11 października 1953[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 610.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 611.
- ↑ a b c d e Pastusiak 2012 ↓, s. 612.
- ↑ a b c d e Pastusiak 2012 ↓, s. 613.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 614.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 615.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 616.
- ↑ a b c d e Pastusiak 2012 ↓, s. 617.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 618.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 619.
- ↑ a b Pastusiak 2012 ↓, s. 620.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 621.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 622.
- ↑ a b Pastusiak 2012 ↓, s. 623.
- ↑ a b Pastusiak 2012 ↓, s. 626.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 629.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 632.
- ↑ a b c d Pastusiak 2012 ↓, s. 634.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 625.
- ↑ a b Former First Lady Barbara Bush in failing health: Family spokesman. ABC News. [dostęp 2018-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Nie żyje była pierwsza dama Barbara Bush. Rzeczpospolita. [dostęp 2018-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-18)]. (pol.).
- ↑ Żegnało ją czterech prezydentów USA. Pogrzeb Barbary Bush. TVN24.pl. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-21)]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Longin Pastusiak: Panie Białego Domu. Toruń: Adam Marszałek, 2012. ISBN 978-83-7780-322-6. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Barbara Pierce Bush. Biały Dom. [dostęp 2016-12-19]. (ang.).
