Przejdź do zawartości

August Knoblauch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
August Knoblauch
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1863
Frankfurt nad Menem

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 1919
Frankfurt nad Menem

Zawód, zajęcie

lekarz, neurolog, neuroanatom

Narodowość

niemiecka

August Knoblauch (ur. 8 stycznia 1863 we Frankfurcie nad Menem, zm. 24 sierpnia 1919 tamże) – niemiecki lekarz, neurolog i neuroanatom, tajny radca medyczny (Geheimer Medizinalrat), przyrodnik. Autor pierwszego modelu poznawczego muzyki, wprowadził do neurologii termin amuzji, zaproponował też podział zaburzeń percepcji muzyki i zdolności jej tworzenia oraz sposób oceny zdolności muzycznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn lekarza Alexandra Knoblaucha i Mimi z domu Kekulé. Jego matka była siostrą Augusta Kekulégo[1]. Bratanek matematyka Johannesa Knoblaucha[2].

Ukończył Musterschule we Frankfurcie. Następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, Uniwersytecie w Bonn, Heidelbergu i Uniwersytecie Cesarza Wilhelma w Straßburgu. Pracował w zakładzie dla psychicznie chorych w Heidelbergu u Wilhelma Erba. Około 1900 roku został dyrektorem sanatorium miejskiego we Frankfurcie nad Menem. Wykładał neurologię na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem.

Jeszcze jako student należał do Niemieckiego Towarzystwa Malakozoologicznego (Deutsche Malakozoologische Gesellschaft)[3]. Od 1891 członek, od 1899 dyrektor Senckenbergische Naturforschende Gesellschaft[4]. Członek korespondent Nassauischer Verein für Naturkunde[5].

Pochowany na Hauptfriedhof Frankfurt[6].

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]
Diagram Knoblaucha (linia przerywana) nałożony na diagram Lichthheima. Objaśnienie w tekście

Uważa się, że Knoblauch był autorem pierwszego modelu poznawczego muzyki[7][8]. W 1888 roku opisał swoje obserwacje i dokonał przeglądu literatury na temat procesu przetwarzania wrażeń muzycznych przez ludzki mózg. Oparł się o przedstawione wcześniej przez Lichtheima modele procesu percepcji języka. Wyróżnił dziewięć hipotetycznych zaburzeń wytwarzania i percepcji muzyki, wynikających z uszkodzenia różnych składowych zaproponowanego diagramu.

Wyróżnił pięć ośrodków zaangażowanych w proces przetwarzania bodźców muzycznych:

  • ośrodek słuchowy tonów (Tonklangbildcentrum)
  • ośrodek ruchowy dźwięków (Tonbewegungbildcentrum)
  • ośrodek wyobrażeń (Bildungsstätte der Begriffe)
  • ośrodek wzrokowy czytania nut (optisches Notenbildcentrum)
  • ośrodek ruchowy pisania nut (Notenschriftbildcentrum)

Oraz dodatkowe dwa zaangażowane w sam proces śpiewu:

  • ośrodek fonacji (Stimmbildungscentrum)
  • ośrodek artykulacji (Artikulationscentrum)

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Richard Anschütz: August Kekulé, Tom 1. Verlag Chemie, g.m.b.h., 1929 s. 3
  2. Knoblauch, Johannes. W: Neue Deutsche Biographie Bd. 12. Berlin: 1980, s. 194.
  3. Gesellschafts-Angelegenheiten. „Nachrichtsblatt der deutschen Malakozoologischen Gesellschaft”. 14 (4/5), s. 79, 1882. 
  4. Sammler Senckenbergische Naturforschende Gesellschaft (niem.)
  5. Verzeichnis der Mitglieder. Jahrbücher des Nassauischen Vereins für Naturkunde 62 (1909)
  6. Hans Joachim Wissfeld. Frankfurter Ärzte des 20. Jahrhunderts in unserem Hauptfriedhof PDF
  7. JM Pearce. Selected observations on amusia. „European Neurology”. 54 (3), s. 145-148, 2005. DOI: 10.1159/000089606. PMID: 16282692. 
  8. JK Johnson, AB Graziano. August Knoblauch and amusia: a nineteenth-century cognitive model of music. „Brain and Cognition”. 51 (1), s. 102-114, 2003. DOI: 10.1016/S0278-2626(02)00527-4. PMID: 12633592. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • August Homburger. August Knoblauch†. „Deutsche Zeitschrift für Nervenheilkunde”. 66 (1-2), s. 124-127, 1920. DOI: 10.1007/BF01841833. 
  • JK Johnson, AB Graziano. August Knoblauch and amusia: a nineteenth-century cognitive model of music. „Brain and Cognition”. 51 (1), s. 102-114, 2003. DOI: 10.1016/S0278-2626(02)00527-4. PMID: 12633592. 
  • zur Strassen O. August Knoblauch. „Bericht der Senckenbergische Naturforschenden Gesellschaft”. 50 (1), s. 1-8, 1920. 
  • Sabine Hock: Frankfurter Biographie: Personengeschichtliches Lexikon (Veroffentlichungen der Frankfurter Historischen Kommission). W. Kramer, 1996, s. 405. ISBN 3-7829-0444-3.