Przejdź do zawartości

André Kaminski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

André Kaminski (ur. 19 maja 1923 jako Andrzej Henryk Kaminski w Genewie, zm. 12 stycznia 1991 w Zurychu)[1], szwajcarski pisarz, reżyser i dziennikarz polskiego pochodzenia. Mieszkał w Polsce przez 18 lat (1950-1968).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

André Kaminski urodził się w rodzinie żydowskiej, był synem aptekarki i psychiatry polskiego pochodzenia. Jego rodzice byli przekonanymi komunistami i tak też wychowali syna. Lata dziecinne i młodzieńcze Kaminski spędził w Zurychu, studiował historię na uniwersytetach w Zurychu i w Genewie. W roku 1947 uzyskał tytuł doktorski na uniwersytecie w Zurychu z zakresu historii Kościoła[2], habilitował się pracą o tematyce historii rolnictwa. Był wykładowcą na uniwersytecie w Genewie. W roku 1950 zrezygnował z pracy i jako przekonany komunista wyjechał wraz z żoną do Polski.

W Polsce pracował jako dziennikarz i kierownik literacki; napisał po polsku 30 sztuk teatralnych i słuchowisk. Kilkakrotnie otrzymał nagrody literackie Komitetu Polskiego Radia i Telewizji (1958, 1963, 1966). Przez kilka lat był polskim korespondentem zagranicznym i przebywał w Maroku i Algierii. Po wypadkach marcowych w roku 1968 został wydalony z Polski; wyjechał do Izraela, ale po roku powrócił do Szwajcarii. Mieszkał w Zurychu, gdzie pracował dla telewizji. Jest m.in. współautorem scenariusza do filmu Trilogie 1848 - Der Galgensteiger (1978).

W ostatnich latach życia zaczął pisać powieści o charakterze autobiograficznym (Kibic) i rodzinnym (Przyszłego roku w Jerozolimie), charakteryzujące się tempem, ironią i dowcipem. Obie cieszyły się wielkim sukcesem, co umożliwiło Kaminskiemu niezależną finansowo egzystencję pisarza nie związanego pracą etatową.

W roku 1987 Kaminski otrzymał nagrodę za najlepszy debiut - Mara-Cassens-Preis przyznawaną przez Dom Literatury w Hamburgu[3], a w roku 1990 nagrodę honorową Zurychu[4].

Kamiński jest w Polsce dość mało znany. Na polski zostały przetłumaczone dwie jego powieści: Przyszłego roku w Jeruzalem i Kibic.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Der Irrtum des Archimedes, Kassel-Wilhelmshöhe 1970.
  • Paß nach drüben, Kassel-Wilhelmshöhe 1970.
  • Verdammte dieser Erde, Zürich 1970.
  • Die Gärten des Mulay Abdallah, Neun wahre Geschichten aus Afrika, Frankfurt am Main 1983, ISBN 3-518-37430-3.
  • Herzflattern, Frankfurt am Main 1984.
  • Nächstes Jahr in Jerusalem, Frankfurt am Main 1986 (wyd. pol. Przyszłego roku w Jeruzalem, Kraków 1999).
  • Schalom allerseits, Frankfurt am Main 1987, ISBN 3-518-38137-7.
  • Kiebitz, Frankfurt am Main 1988 (wyd. pol. Kibic, 1995).
  • Adam, Eva und die Dampfwalze, Berlin 1990.
  • Flimmergeschichten, Frankfurt am Main 1990.
  • Der Sieg über die Schwerkraft und andere Erzählungen, Frankfurt am Main 1990.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ http://www.buecher-wiki.de/index.php/BuecherWiki/KaminskiAndre Buch-Wiki
  2. ↑ Tytuł pracy doktorskiej: Der Niedergang der städtischen Hoheitsrechte des Bischofs von Genf (1947).
  3. ↑ Literaturhaus Hamburg. [dostęp 2012-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-23)].
  4. ↑ Zob. też Wspomnienie pośmiertne opublikowane w "Spiegel-Online"
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=André_Kaminski&oldid=73141499”