Przejdź do zawartości

Alessandro Della Valle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alessandro Della Valle
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1982
Borgo Maggiore

Wzrost

186 cm

Pozycja

środkowy obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
0000–2002 San Marino Calcio
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2002–2003 SS Folgore/Falciano
2003–2006 Tropical Coriano
2006 Marignano Calcio
2007–2008 USD Scot Due Emme
2008–2009 PD Fontanelle
2009–2010 Tropical Coriano
2010–2011 ACD Sanvitese
2011–2016 ASD Sant'Ermete 1970
2012–2016 SS Folgore/Falciano 0 (0)
2016–2018 AC Juvenes/Dogana 36 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2017  San Marino 65 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2020– SS Pennarossa (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Alessandro Della Valle (ur. 8 czerwca 1982 w Borgo Maggiore) – sanmaryński piłkarz występujący na pozycji obrońcy, reprezentant San Marino w latach 2002–2017.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Grę w piłkę nożną rozpoczął w akademii San Marino Calcio[1]. W 2002 roku przeszedł do SS Folgore/Falciano, gdzie rozpoczął karierę na poziomie seniorskim w Campionato Sammarinese[1]. Przed sezonem 2003/04 został zawodnikiem włoskiego Tropicalu Coriano, z którym występował przez trzy lata na poziomie Promozione Emilia-Romagna[1][2]. Po spadku do Prima Categoria Emilia Romagna opuścił zespół i w latach 2003–2011 grał w innych klubach z Promozione Emilia-Romagna: Tropicalu Coriano (2003–2006 i 2009–2010), Marignano Calcio, USD Scot Due Emme, PD Fontanelle oraz ACD Sanvitese[1][2].

Przed sezonem 2011/12 Della Valle został zawodnikiem klubu ASD Sant'Ermete 1970, które połączyło się z ACD Sanvitese, przejmując jego licencję na grę w Promozione[2]. W latach 2012–2016, dzięki zezwalającym na to przepisom FSGC, był oficjalnie zarejestrowany jako piłkarz SS Folgore/Falciano, jednak nie rozegrał w jego barwach żadnego meczu[1]. W sezonie 2012/13 spadł z ASD Sant'Ermete 1970 do Prima Categoria Emilia Romagna, z której po roku awansował z powrotem do Promozione. We wrześniu 2013 roku otrzymał ofertę gry w Polonii Warszawa prowadzonej przez Piotra Dziewickiego (IV liga)[1], jednak odrzucił ją ze względów rodzinnych i zawodowych[3]. W latach 2016–2018 występował w AC Juvenes/Dogana, po czym zakończył karierę zawodniczą.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

21 maja 2002 Della Valle zadebiutował w reprezentacji San Marino w towarzyskim meczu z Estonią w Serravalle (0:1)[4]. W spotkaniu tym pojawił się na boisku w 77. minucie, zastępując Michele Maraniego[4]. W jego drugim wytępie San Marino 28 kwietnia 2004 pokonało 1:0 Liechtenstein, odnosząc jedyne dotychczasowe zwycięstwo na arenie międzynarodowej[5][6]. W 2006 roku zagrał w przegranym 0:13 meczu z Niemcami w eliminacjach Mistrzostw Europy 2008[5][7]. Jest najwyższa w historii porażka reprezentacji San Marino, a także najwyższa przegrana w spotkaniu o punkty w strefie UEFA[8][9]. We wrześniu 2013 roku w meczu przeciwko Polsce (1:5) zdobył swoją jedyną bramkę w drużynie narodowej[10][11]. Był to pierwszy gol sanmaryńczyków w meczach kwalifikacyjnych od 11 października 2008[5][10][11]. Ogółem w latach 2002–2017 Della Valle rozegrał w reprezentacji 65 spotkań (64 zakończyły się porażką) i zdobył 1 bramkę[10][12].

Bramki w reprezentacji

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Bramka Rezultat Ranga meczu
1. 10 września 2013 Stadion Olimpijski, Serravalle  Polska 1:1 1:5 Eliminacje Mistrzostw Świata 2014

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2020/21 rozpoczął pracę na stanowisku asystenta trenera Andy'ego Selvy w SS Pennarossa[13].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Della Valle mieszka w Faetano. Jest przedstawicielem handlowym, pracuje w firmie Ceramica del Conca, która sprzedaje wyroby ceramiczne[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Amator z San Marino ma zagrać w Polsce!. sport.fakt.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  2. a b c La prima in Promozione per il Sant'Ermete. altarimini.it. [dostęp 2023-02-13]. (wł.).
  3. Alessandro Della Valle woli jednak być sprzedawcą niż grać w Polonii. sport.dziennik.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  4. a b San Marino vs Estonia international football match report. eu-football.info. [dostęp 2023-02-03]. (ang.).
  5. a b c 18 lat bez zwycięstwa. San Marino: Tytani zwykle przegrani. sport.tvp.pl. [dostęp 2023-02-03]. (pol.).
  6. San Marino vs Liechtenstein international football match report. eu-football.info. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
  7. San Marino vs Germany international football match report. eu-football.info. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
  8. Germany hammers San Marino 13-0. sports.ndtv.com. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
  9. Najwyższe porażki w historii futbolu. sport.tvp.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  10. a b c Strzelec gola dla San Marino powitany jak bohater. przegladsportowy.onet.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  11. a b c Alessandro Della Valle - wieczorem strzelił Polakom bramkę, rano siedział w biurze. sport.onet.pl. [dostęp 2023-02-13]. (pol.).
  12. Vitaioli record di presenze con la Nazionale. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-13]. (wł.).
  13. Pennarossa, Della Valle: "Io e Selva cercheremo di portare la nostra esperienza". sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-02-13]. (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]