Fenny Heemskerk
| Fenny Heemskerk | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Fenny Heemskerk in 1968
| ||||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Land |  Nederland
| |||
| Geboortedatum | 3 december 1919 | |||
| Overlijdensdatum | 8 juni 2007 | |||
| Hoogste FIDE-rating | 2326 (juni 1989) | |||
| Titel | Grootmeester (WGM) | |||
| ||||
Fenny Heemskerk (Amsterdam, 3 december 1919 – Amersfoort, 8 juni 2007) was een Nederlandse schaakspeelster. Van 1939 tot 1960 was ze onafgebroken de vrouwelijke Nederlandse kampioen. Samen met Ada van der Giessen, Catharina Roodzant en Corry Vreeken behoorde ze tot Nederlandse damesschaaktop in het midden van de twintigste eeuw. In 1950 werd haar door de FIDE de titel Internationaal Meester (IM) toegekend, en in 1977 werd ze Grootmeester bij de vrouwen (WGM).[1]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]
Heemskerk leerde schaken van haar vader en ze vond er in het begin niets aan. In 1935 vond de tweekamp om het wereldkampioenschap tussen Max Euwe en Aleksandr Aljechin plaats. Ze werd daardoor een enthousiast schaakster: in 1937, 1939, 1946, 1948, 1950, 1952, 1954, 1956, 1958 en 1961 was Fenny Heemskerk schaakkampioene van Nederland. Heemskerk heeft een aantal keren meegespeeld voor het wereldkampioenschap dames. In 1952 werd ze tweede na Jelizaveta Bykova die Ljoedmila Roedenko onttroonde. Ze opende overwegend met de damepion en met zwart speelde ze vaak Caro Kann of een Indische verdediging.
In januari 1940 trouwde ze met de schaakmeester Willem Koomen.[2] Ook werd Heemskerk in 1985 Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, voor haar inspanningen betreffende damesschaak.
Ze leed aan stemmingswisselingen, artsen stelden de diagnose manische depressie. De voorgeschreven medicatie negeerde ze soms; ze werd enige malen opgenomen.[1][3] Door haar ziekte miste ze diverse toernooien. In een kranteninterview uit 1971 zei ze: "...Ik hoop dat ik weer tot schaken kom, maar soms geloof ik er niet in...", maar zei tevens: "...Maar mijn plaats voor de zonewedstrijd in Spanje en de damesolympiade in Duitsland blijft toch wel voor mij open?...".
Nadat ze haar titel kwijtraakte aan Ingrid Tuk, werd ze in plaats van speelster steeds meer een pleitbezorger van de schaaksport. Ze gaf schaakles aan vrouwen, simultaans en ze was vaak aanwezig als eregast bij vrouwentoernooien.
Weliswaar was ze op gevorderde leeftijd te zwak geworden voor de top, maar bleef tot haar tachtigste levensjaar actief op toernooien en de interne competitie van haar schaakclub in Amersfoort. Verder was ze een regelmatig deelneemster aan het Hoogovenstoernooi.
In 1963 won ze het toernooi in het Italiaanse Imperia. De eerste vrouwelijke minister van Nederland, Marga Klompé, was daar toevallig ook aanwezig. Op verzoek van de toernooiorganisatie overhandigde zij Heemskerk de eerste prijs.[4]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- (en)
Informatie over schaakpartijen van Fenny Heemskerk op ChessGames.com - (en) Informatie over schaakpartijen van Fenny Heemskerk op 365chess.com
- (en) FIDE-ratinggegevens voor Fenny Heemskerk
- ↑ a b Fenny Heemskerk 1919-2007, Trouw, 27 juni 2007, auteur: Esther Hageman, geraadpleegd 15 januari 2015. Gearchiveerd op 20 april 2021.
- ↑ N.N. (januari 1940). Huwelijk Nederlands schaakkampioene. Tijdschrift van den Koninklijken Nederlandschen Schaakbond 47 (1): p. 30.
- ↑ Canon (19) Fenny Heemskerk, Schaaksite, 20 juni 2011, auteur: Johan Hut, geraadpleegd 15 januari 2015. Gearchiveerd op 28 september 2020.
- ↑ De vrouwelijke Timman, Max Euwe Centrum, Nieuwsbrief 86, december 2014, blz. 22 t/m 24, auteur: Eddy Sibbing. Gearchiveerd op 19 maart 2017. Geraadpleegd op 12 oktober 2018.