پرش به محتوا

گلن سیبورگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گلن سیبورگ
سیبورگ در ۱۹۶۴
زادهٔ۱۹ آوریل ۱۹۱۲
درگذشت۲۵ فوریهٔ ۱۹۹۹ (۸۶ سال)
محل تحصیلدانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس
دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
شناخته‌شده
برای
کشف ده عنصر فرااورانیم
جوایز جایزه نوبل شیمی (۱۹۵۱)
جایزه انریکو فرمی (۱۹۵۹)
مدال فرانکلین (۱۹۶۳)
نشان پریستلی (۱۹۷۹)
همکار انجمن سلطنتی (۱۹۸۵)
جایزه ونیوار بوش (۱۹۸۸)
نشان ملی علوم (۱۹۹۱)
پیشینه علمی
شاخه(ها)شیمی هسته‌ای
محل کاردانشگاه کالیفرنیا در برکلی
پروژه منهتن
کمسیون انرژی اتمی ایالات متحده آمریکا
استاد راهنماگیلبرت لوویس
دانشجویان دکتریژوزف دبلیو. کندی
امضاء

گلن تئودور سیبورگ (انگلیسی Glenn Theodore Seaborg) شیمیدان هسته‌ای آمریکایی بود که در سال ۱۹۵۱ به علت همکاری در کشف ده عنصر فرااورانیمی، برنده جایزه نوبل شیمی شد.[۱] وی برای نخستین بار مفهوم آکتینیدها را ارائه کرد و عنصرهای ۹۰ (توریم) تا ۱۰۳ (لورنسیم) جدول تناوبی را "اکتینیدها" نامید و آن‌ها را در ردیفی جداگانه زیر لانتانیدها طبقه‌بندی کرد. سیبورگ برای نخستین بار اصطلاح جزیرهٔ پایداری را در فیزیک هسته‌ای ابداع کرد. اکثر فعالیت‌های علمی وی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی انجام شد.[۲] عنصر ۱۰۶ جدول تناوبی به افتخار وی سیبورگیوم نام‌گذاری شد. او در این باره گفت: «این بزرگترین افتخاری است که تاکنون به من داده شده‌است. حتی فکر میکنم بزرگتر از جایزهٔ نوبل.»[۳]

پانویس

[ویرایش]
  1. "The Nobel Prize in Chemistry 1951". Nobel Foundation. 1951. Retrieved 2007-09-20.
  2. http://www.nmu.edu/seaborg/seaborg.htm بایگانی‌شده در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine, "Glenn T. Seaborg: Citizen-Scholar," Glenn T. Seaborg Center Website, Northern Michigan University, accessed November 9, 2006.
  3. سیبورگ، شیمی هسته‌ای نوین، ۵۶۸

منابع

[ویرایش]
  • سیبورگ، گلن و دیگران (۱۳۹۲). شیمی هسته‌ای نوین. ترجمهٔ رضا قلی پور پیوندی و محمد قنادی مراغه. تهران: پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۲۵۷۹-۵-۹.