منش نیاکان
 |
| این مقاله بخشی از این مجموعه است: سیاست و دولت روم باستان |
| دوره‌ها |
|
| قانون اساسی روم |
| کلانتری‌های عادی |
| کلانتری‌های فوق‌العاده |
| عناوین و افتخارات |
| سابقه و قانون |
| مجامع رومی |
منش نیاکان (به لاتین: mos maiorum) یا روش بزرگان، قانون نانوشته‌ای بود که اساس هنجارهای اجتماعی در روم باستان را تشکیل می‌داد. این قانون نانوشته مفاهیم اصلی سنت روم را در بر داشت و به قدر کافی پویا بود تا از آن در نگارش قوانین بهره برند.
منش نیاکان در حقیقت شامل یک سری از اصول، متدهای رفتاری و فعالیت‌های اجتماعی بود که در طی زمان قابلیت‌های مثبت خود را به اثبات رسانده بود. اصول ذکر شده در زندگی خصوصی، سیاسی و نظامی افراد، در جامعه روم به‌طور کامل تأثیر می‌گذاشت.
کودکان در خانه و کشتزار و صحرا و اردو (زیرا تا سال سیصد قبل از میلاد در روم آموزشگاه وجود نداشت) اوصاف و خصال لازم چون قناعت و احتیاط و دلاوری و جدیت و وظیفه‌شناسی و پافشاری و ثبات را به‌وسیلهٔ پندوسرمشق فرامی‌گرفتند. خواندن و نوشتن و حساب را پدر به پسر می‌آموخت و حکایات بزرگان روم را، که خدماتی به ملک و ملت کرده بودند، نقل می‌کرد و سرودهای جنگی تعلیمش می‌داد.[۱]
خانواده و اجتماع
[ویرایش]سنت و تحول
[ویرایش]ارزش‌ها
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mos maiorum». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.