بیدینی در ایران
بخشی از مجموعه مقالههای |
دینناباوری و خداناباوری در ایران |
---|
نوشتارهای اصلی |
نوشتارهای مرتبط |
ایرانیان منتقد دین |
بیدینی در درازای تاریخ ایران در حاشیه بودهاست؛[۱] در دوره نظام جمهوری اسلامی ایران به دلیل استفاده از دین برای سرکوب معترضان و دلایلی دیگر، دینناباوری از جمله، اسلامگریزی[۲] در میان جوانان ایرانی افزایش یافتهاست[۳] و برخلاف آمار رسمی (که طبق آن فقط چند درصد از جمعیت ایران مسلمان نیستند) و ثبت شده روی کاغذ، در عمل افراد بسیاری از جمعیت ایران که عمده آنها را نوجوانان و جوانان تشکیل میدهند، مسلمان نیستند.[۴]
جمعیتشناسی
[ویرایش]ایرانیان داخل کشور
[ویرایش]طبق نتایج سرشماری که در سال ۲۰۱۱ توسط معاونت برنامهریزیهای راهبردی و نظارت مرکز آمار ایران منتشر شد، ۲۶۵٬۸۹۹ از پاسخ دهندگان به پرسش راجع به دینشان پاسخی ندادند.[۵] طبق لایحهٔ قانون مجازات شورای نگهبان، مجازات مرتد فطری قتل است.[۶] و بنابراین در ایران اعلام بیدین بودن خلاف قانون است. بر طبق پژوهشهای مؤسسهٔ گالوپ، ۸ درصد جمعیت ایران بیدین هستند.[۷] بر پایه نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو در سال ۲۰۱۲ درصد خداناباوران در ایران ۰٫۱ درصد بودهاست.[۸] نتایج یک نظرسنجی که از سوی مؤسسه گمان دربارهٔ «نگرش ایرانیان به دین» در مرداد ۹۹ نشان میدهد حدود نیمی از جامعه ایران از دینداری به بیدینی رسیدهاند و فقط ۳۲ درصد جامعه خود را مسلمان شیعه میدانند.[۹]
ایرانیان خارج از کشور
[ویرایش]ایرانیان آمریکا
[ویرایش]بر طبق تحقیقات رابرت پاتنم استاد دانشگاه هاروارد آمریکا، میانگین بیدینی میان ایرانیان آمریکا کمی بیشتر از آمریکاییها است.[۱۰] بیشتر ایرانیان آمریکا خود را بیدین معرفی میکنند. یک پنجم آنان نیز ادیانی غیر از اسلام (زرتشتی، مسیحیت، یهودیت، بهایی و…) دارند.[۱۱] شمار ایرانیان مسلمان ساکن آمریکا از ۴۲٪ در سال ۲۰۰۸ به ۳۱٪ در سال ۲۰۱۲ رسیدهاست.[۱۲][۱۳]
ایرانیان اروپا
[ویرایش]شورای مرکزی مسلمانان سابق اروپا توسط یک ایرانی به نام احسان جامی ایجاد شد. هدف این شورا کمک به افراد برگشته از اسلام و بیان نقض حقوق زنان در دین است.[۱۴]
سازمانها
[ویرایش]سازمان ایرانیان بی خدا در سال ۲۰۱۳ در لندن تشکیل شد. این سازمان وظیفهٔ خود را به چالش کشیدن نگرش جمهوری اسلامی در بارهٔ ارتداد، خداناباوری و حقوق بشر میداند.[۱۵] شمار چشمگیری از ایرانیان خارج از کشور خداناباور، ندانم گرا یا بیدین هستند.[۱۶][۱۷][۱۸]
نظرسنجی
[ویرایش]نظرسنجی گمان
[ویرایش]در مرداد ۹۹، گمان (گروه مطالعات افکارسنجی ایرانیان)، گزارشی را منتشر کرد و که بهگفته این گروه، از تاریخ ۱۷ خرداد ۹۹ تا ۱ تیر ۱۳۹۹ بهمدت ۱۵ روز انجام گرفت. در این نظرسنجی، بیش از ۵۰ هزار پاسخدهنده شرکت کردند و حدود ۹۰٪ پاسخدهندگان ساکن ایران بودهاند.[۱۹][۲۰] نیویورکمگ دربارهٔ این نظرسنجی مینویسد برخی محافل رسانهای و آکادمیک این نظرسنجی و روش آن را فاقد دقت و اعتبار لازم دانستهاند.[۲۱]
بر اساس این گزارش:
- ۷۸ درصد از پاسخگویان به خدا باور دارند. همچنین ۳۷٪ به مفهوم زندگی بعد از مرگ، ۳۰٪ به بهشت و جهنم، ۲۶٪ به جن و ۲۶٪ به ظهور منجی بشریت معتقد هستند. حدود ۲۰٪ از جامعه نیز به هیچیک از این موارد اعتقاد ندارند.
- نتایج این نظرسنجی نشان میدهد درحالیکه ۳۲٪ از این پاسخگویان خود را «مسلمان شیعه» میدانند، ۹٪ خود را خداناباور (آتئیست)، ۸٪ معنویتگرا، ۷٫۵٪ زرتشتی، ۷٪ ندانمگرا و ۴٫۵٪ خود را مسلمان سنی معرفی میکنند. همچنین گرایش به عرفانگرایی (تصوف)، انسانیتگرایی، مسیحیت و بهائیت در کنار گرایشهای دیگر در جامعه ایران حضور دارند. حدود ۲۲٪ جامعه نیز خود را نزدیک به هیچیک از این گرایشها نمیدانند.
- حدود نیمی از پاسخگویان اظهار داشتهاند که از دینداری به بیدینی رسیدهاند. از سوی دیگر باورهای ۴۱٪ از افراد دربارهٔ دین یا بیدینی در دوران زندگیشان تغییر زیادی نداشتهاست. همچنین حدود ۶٪ از آنها از یک گرایش دینی به گرایش دینی دیگر تمایل پیدا کردهاند.
- برطبق نتایج نظرسنجی، حدود ۶۰٪ از پاسخگویان اعلام کردهاند که نماز نمیخوانند. در مقابل حدود ۴۰٪ از آنها اظهار داشتهاند که به تناوب مختلف نماز میخوانند و از این میزان، بیش از ۲۷٪ جامعه اعلام کردهاند که پنج بار در روز نماز میخوانند.
- نتایج نظرسنجی نشان میدهد که حدود ۶۱٪ افراد پاسخگو در خانوادههای «خداباور و مذهبی» و ۳۲٪ جامعه در خانوادههای «خداباور اما غیرمذهبی» بزرگ شدهاند. کمتر از ۳٪ جامعه در خانوادههای «خداناباور» یا «ضدمذهبی» رشد کردهاند.
- بر اساس این نظرسنجی، نزدیک به ۵۰ درصد از پاسخگویان در نظام جمهوری اسلامی ایران، دینناباور (اعم از: خداناباور، انسانیتگرا، ندانمگرا، معنویتگرا و عرفانگرای دینناباور…) هستند.[۲۰]
دیگر نظرسنجیها
[ویرایش]بر پایه نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو در سال ۲۰۱۲ درصد خداناباوران در ایران ۰٫۱ درصد بودهاست.[۲۳] بر پایهٔ سرشماری سال ۱۳۹۰، وضعیت دین در ایران، اینگونه بود: ۹۹٫۹۸٪ مسلمان و ۰٫۰۲٪ به دیگر اقلیتهای به رسمیت شناخته باور دارند؛ همانند مسیحیت، یهودیت و زرتشت. بر پایهٔ نظرسنجی انجامشده توسط مؤسسه جهانی پیمایش ارزشها (WVS) انجام شده ۹۶٫۵٪ درصد از ایرانیان خود را مسلمان میدانند.[۲۲] بر پایهٔ اطلاعات نامه جهان-که توسط CIA منتشر شده-۹۰ الی ۹۵ درصد از ایرانیان مسلمان، خود را به عنوان شیعه، که مذهب اصلی در ایران است، میشناسند و حدود ۵ الی ۱۰ درصد از آنها خود را سنی یا صوفی میدانند.[۲۴]
نقض حقوق بیدینها و نوکیشان
[ویرایش]اعدام نوکیشان
[ویرایش]در اسلام کسانی که از دین اسلام، رویگردان شوند، حکمشان اعدام است.[۲۵]
شرکت در مراسم دینی به عنوان کیفر
[ویرایش]در دوران جمهوری اسلامی، سابقهٔ محکومیت افراد به شرکت در مراسم دینی وجود داشتهاست. در آذر ۱۳۹۹، یک شاعر ایرانی به نام ابوالحسن کمالی، با شکایت سازمان اطلاعات سپاه پاسداران و با حکم دادگاه انقلاب یاسوج، به هفت ماه زندان در خانه با پابند الکترونیکی و شرکت در مراسمهای مذهبی (با تأیید روحانی مسجد) محکوم شد. اتهامات وی، «توهین به مقدسات و نشر اکاذیب» بودهاست.[۲۶]
ممنوع بودن از تحصیلات دانشگاهی
[ویرایش]انسانهای دینناباور، مانند پیروان دینهای غیر کتابی، از جهت قانونی، حق تحصیل در دانشگاه را ندارند.[۲۷]
رشد بیخدایی و بیدینی
[ویرایش]به گفته دویچه وله با اینکه شماری از سران نظام جمهوری اسلامی ایران، حوزوی هستند؛ پدیدهٔ خداناباوری و ندانمگرایی، مانند گرایش به موسیقی و همانندهای آن، در میان حوزویان به ویژه جوان، هر چند به گونهٔ پنهانی، در حال گسترش است.[۲۸][۲۹] به گفتۀ ابراهیم فیاض جامعهشناس اصولگرا، ارتداد از اسلام در میان طلبهها فراوان شدهاست.[۳۰][۳۱] و به گفته او رنسانس ایران از قم و از میان طلبههای مرتد آغاز خواهد شد؛ مانند همان رخدادی که در غرب برای کشیشان روی داد و منجر به رنسانس شد.[۳۲][۳۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]یادداشتها
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ "هویت ایرانی". دانشنامهٔ ایرانیکا.
- ↑ «آیا آتئیسم در ایران در حال گسترش است؟». بیبیسی فارسی.
- ↑ «هشدار نسبت به "رشد خداناباوری و بیدینی" در ایران». دویچه وله فارسی.
- ↑ «تنها ٤٠ درصد ایرانیان خود را مسلمان و ٣٢ درصد شیعه میدانند». ار. اف. ای - RFI. ۲۰۲۰-۰۹-۱۰. دریافتشده در ۲۰۲۲-۱۲-۲۷. کاراکتر C1 control character در
|نشانی=
در موقعیت 28 (کمک)[پیوند مرده] - ↑ SCI (2011). Selected Findings of National Population and Housing Census بایگانیشده در ۳۱ مه ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. Tehran: Statistical Centre of Iran, p. 26, ISBN 978-964-365-848-9.
- ↑ قانون مجازات اسلامی شورای نگهبان ۷–۲۲۵
- ↑ GALLUP WorldView - data accessed on 14 September 2011
- ↑ "Global Religious Landscape" (PDF). Pew Research Center. December 18, 2012. pp. 45–50.
- ↑ «کاترین شکدم؛ رسوایی «جهاد تبیین» رسانههای خامنهای و سپاه». رادیو فردا. ۹ مارس ۲۰۲۲. دریافتشده در ۹ مارس ۲۰۲۲.
- ↑ "Losing Our Religion: The Growth Of The 'Nones'". NPR. 13 January 2013.
- ↑ Multicultural America: A Multimedia Encyclopedia, Volume 1. Sage Publications. 2013.
- ↑ "2012 NATIONAL PUBLIC OPINION SURVEY of IRANIAN AMERICANS regarding Potential Military Strike Against Iran" (PDF). paaia.org. 2012. Archived from the original (PDF) on 18 October 2016. Retrieved 2013-07-20.
- ↑ "Public Opinion Survey of Iranian Americans" (PDF). PAAIA. December 2008. Archived from the original (PDF) on December 21, 2008.
- ↑ "Reacties stromen binnen bij Comité voor Ex-moslims", NU.nl (به هلندی), 2 June 2007
- ↑ "Iranian Atheists Association: About Us". Iranian Atheists Association. Archived from the original on 17 September 2015. Retrieved 9 February 2017.
- ↑ "Disparaging Islam and the Iranian-American Identity: To Snuggle or to Struggle". payvand.com. 21 September 2009. Archived from the original on 8 May 2014.
- ↑ Public Opinion Survey of Iranian Americans. Public Affairs Alliance of Iranian Americans (PAAIA)/Zogby, December 2008. Retrieved April 11, 2014.
- ↑ "Persian NYers Show Their Pride at Murray Hill Parade". Time Warner Cable News. Archived from the original on 31 October 2014. Retrieved April 20, 2014.
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ «گزارش نظرسنجی دربارهٔ نگرش ایرانیان به دین» (PDF). مرداد ۱۳۹۹.
- ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ «بر اساس نتایج نظرسنجی گروه مطالعات افکارسنجی ایرانیان، حدود نیمی از جامعه ایران به بیدینی رسیدهاند و فقط ۳۲ درصد خود را «مسلمان شیعه» میدانند». ایران اینترنشنال. ۲۰۲۰-۰۸-۲۴. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۸-۲۷.[پیوند مرده]
- ↑ Nayeri، Dina (۲۰۲۲-۱۰-۲۱). «Why Is Iran's Secular Shift So Hard to Believe?». Intelligencer (به انگلیسی). دریافتشده در ۲۰۲۲-۱۲-۱۸.
- ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ ۲۲٫۲ National Population and Housing Census 2011 (1390): Selected Findings (PDF). The President’s Office Deputy of Strategic Planning and Control. Statistical Center of Iran. 2011. p. 8, table 3, graph 3. Retrieved 26 September 2020.
- ↑ "Global Religious Landscape" (PDF). Pew Research Center. December 18, 2012. pp. 45–50.
- ↑ "The World Factbook - Central Intelligence Agency". www.cia.gov. Archived from the original on 12 August 2008. Retrieved 2019-10-22.
- ↑ «حبس و اعدام در انتظار شیطان پرستان». khabaronline.
- ↑ «محکوم شدن یک شاعر به حبس و شرکت در مراسمهای مذهبی». ایران اینترنشنال. ۲۰۲۰-۱۱-۲۷. بایگانیشده از اصلی در ۲۰۲۰-۱۲-۰۹. دریافتشده در ۲۰۲۰-۱۲-۰۹.
- ↑ «آیا تحصیل، حق قانونی همه ایرانیان است؟». factnameh.
- ↑ «ارتداد خفی و طلبههای بیلیاردباز، پیانیست و آتئیست». دویچه وله فارسی آلمان.
- ↑ «انعکاس خبر طلبه پیانیست». ensafnews.
- ↑ «نظریهپرداز اصولگرایان: بزودی در قم رنسانس اسلامی رخ خواهد داد». ایران آنلاین.[پیوند مرده]
- ↑ «احتمال وقوع یک انقلاب مذهبی در قم». fararu.
- ↑ «نظریهپرداز اصولگرایان: بزودی در قم رنسانس اسلامی رخ خواهد داد». ایران آنلاین.[پیوند مرده]
- ↑ «احتمال وقوع یک انقلاب مذهبی در قم». fararu.