Nightclubbing
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Grace Jones | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
1980–1981 | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
38:40 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | ||||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Nightclubbing – piąty album muzyczny jamajskiej piosenkarki Grace Jones wydany w 1981 roku przez Island Records.
Album został wyprodukowany przez Chrisa Blackwella i Alexa Sadkina; muzycznie kontynuował on nowofalowe brzmienie z elementami reggae zapoczątkowane na Warm Leatherette. W nagraniach Jones ponownie wspomagali m.in. jamajscy muzycy Sly & Robbie i Uziah Thompson. Androgyniczny wizerunek artystki na okładce zaprojektował jej ówczesny partner, Jean-Paul Goude. Oprócz premierowych kompozycji, płyta zawierała covery z repertuaru takich wykonawców jak Flash and the Pan, Bill Withers, Iggy Pop i Astor Piazzolla. „Pull Up to the Bumper” i „I've Seen That Face Before (Libertango)” stały się jednymi z najbardziej znanych przebojów Grace Jones. Sam album był jej największym dotychczasowym sukcesem komercyjnym i otrzymał też przychylne recenzje. Czasopismo NME uznało Nightclubbing za najlepszą płytę roku 1981[7], w swoich rocznych zestawieniach krążek umieściły też takie magazyny jak Melody Maker i Sounds[8]. Płyta była promowana trasą koncertową A One Man Show. W 2014 roku ukazała się rozbudowana, dwupłytowa edycja albumu.
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]- Strona A
- „Walking in the Rain” – 4:18
- „Pull Up to the Bumper” – 4:41
- „Use Me” – 5:04
- „Nightclubbing” – 5:06
- Strona B
- „Art Groupie” – 2:39
- „I've Seen That Face Before (Libertango)” – 4:30
- „Feel Up” – 4:03
- „Demolition Man” – 4:03
- „I’ve Done It Again” – 3:51
Notowania i certyfikaty
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grace Jones – Nightclubbing. Discogs. [dostęp 2023-01-25]. (ang.).
- ↑ a b Andy Kellman: Grace Jones – Nightclubbing. AllMusic. [dostęp 2020-12-11]. (ang.).
- ↑ Robert Christgau: Consumer Guide Album. www.robertchristgau.com. [dostęp 2023-01-25]. (ang.).
- ↑ Andy Beta: Nightclubbing: Grace Jones. Pitchfork. [dostęp 2023-01-25]. (ang.).
- ↑ Kris Needs: Nightclubbing: Deluxe Edition | Grace Jones. Record Collector. [dostęp 2023-01-25]. (ang.).
- ↑ Simon Ludgate. Grace and Danger. „Record Mirror”, s. 23, 1981-05-16. Londyn. (ang.).
- ↑ 1981 Best Albums And Tracks Of The Year. www.nme.com, 2016-10-10. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
- ↑ Best Albums of 1981. „Sounds”, 1981-12-19. Londyn. (ang.).
- ↑ David Kent: Australian Chart Book 1970–1992. 1993, s. 160. ISBN 0-646-11917-6. (ang.).
- ↑ Fernando Salaverri: Sólo éxitos: año a año, 1959–2002. 2005. ISBN 84-8048-639-2. (hiszp.).
- ↑ Discografie Grace Jones. dutchcharts.nl. [dostęp 2009-10-15]. (niderl.).
- ↑ GRACE JONES – NIGHTCLUBBING. www.offiziellecharts.de. [dostęp 2021-02-02]. (niem.).
- ↑ Discography Grace Jones. norwegiancharts.com. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Discography Grace Jones. charts.nz. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Grace Jones – Chart History – Billboard 200. www.billboard.com. [dostęp 2021-02-01]. (ang.).
- ↑ Discography Grace Jones. swedishcharts.com. [dostęp 2009-10-15]. (ang.).
- ↑ Official Albums Chart Top 75: 24 May 1981 – 30 May 1981. Official Charts Company. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
- ↑ ARIA Charts – Accreditations – 1997 Albums. www.aria.com.au. [dostęp 2021-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-10)]. (ang.).
- ↑ Gold-/Platin-Datenbank. www.musikindustrie.de. [dostęp 2021-02-02]. (niem.).
- ↑ NZ Top 40 Albums Chart. nztop40.co.nz. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).