پرش به محتوا

اقتصاد بوم‌شناختی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هزینه‌های حاشیه‌ای یک اقتصاد در حال رشد ممکن است به تدریج از منافع حاشیه‌ای، هر چند اندازه‌گیری شود، فراتر رود.

اقتصاد بوم‌شناختی (به انگلیسی: Ecological economicsاقتصاد زیستی یا اقتصاد زیست‌محیطی، هم یک حوزۀ ترارشته‌ای و هم میان‌رشته‌ای از پژوهش‌های دانشگاهی است که به وابستگی متقابل و تکامل همزمان اقتصادهای انسانی و اکوسیستم‌های طبیعی، هم از دیدگاه زمانی و هم از دیدگاه فضایی می‌پردازد.[۱] با تلقی اقتصاد به عنوان زیرسیستم اکوسیستم بزرگتر زمین و با تأکید بر حفظ سرمایه طبیعی، حوزه اقتصاد بوم‌شناختی از اقتصاد محیطی که جریان اصلی تحلیل اقتصادی محیط زیست است، متمایز می‌شود.[۲] یک نظرسنجی از اقتصاددانان آلمانی نشان داد که اقتصاد بوم‌شناختی و محیطی مکاتب مختلف فکری اقتصادی هستند، با اقتصاددانان بوم‌شناس بر پایداری قوی تأکید می‌کنند و این پیشنهاد را رد می‌کنند که سرمایه فیزیکی (ساخت بشر) می‌تواند جایگزین سرمایه طبیعی شود.[۳]

EconomicSocialEnvironment
سه سیستم پایداری

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Anastasios Xepapadeas (2008). "Ecological economics". The New Palgrave Dictionary of Economics 2nd Edition. Palgrave MacMillan.
  2. Jeroen C.J.M. van den Bergh (2001). "Ecological Economics: Themes, Approaches, and Differences with Environmental Economics," Regional Environmental Change, 2(1), pp. 13-23 بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۱۰-۳۱ توسط Wayback Machine (press +).
  3. Illge L, Schwarze R. (2006). A Matter of Opinion: How Ecological and Neoclassical Environmental Economists Think about Sustainability and Economics بایگانی‌شده در ۲۰۰۶-۱۱-۳۰ توسط Wayback Machine. German Institute for Economic Research.