Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας
| Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Philippe II de Bourgogne (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 17 Ιανουαρίου 1342[1] Ποντουάζ |
| Θάνατος | 27 Απριλίου 1404 Halle |
| Τόπος ταφής | Champmol και Sint-Martinusbasiliek |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα Γ΄ της Φλάνδρας (από 1369)[2][3] |
| Τέκνα | Αντώνιος της Βραβάντης Ιωάννης της Βουργουνδίας[2] Μαργαρίτα της Βουργουνδίας[2] Αικατερίνη της Βουργουνδίας Μαρία της Βουργουνδίας Φίλιππος Β΄ του Νεβέρ Bonne de Bourgogne |
| Γονείς | Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας και Μπόννη του Λουξεμβούργου |
| Αδέλφια | Ισαβέλλα της Γαλλίας Ιωάννα των Βαλουά, Βασίλισσα της Ναβάρας Μαρία της Γαλλίας (1344-1404) Κάρολος Ε΄ της Γαλλίας Λουδοβίκος Α΄ του Ανζού Ιωάννης του Μπερί |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά-Βουργουνδίας |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Εκατονταετής Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δούκας της Βουργουνδίας διοικητής της Βρετάνης |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φίλιππος Β' ο Τολμηρός (Philippe II le Hardi, 17 Ιανουαρίου 1342 - 27 Απριλίου 1404) από τον Οίκο των Βαλουά ήταν δούκας της Βουργουνδίας (1363 - 1404), κόμης της Βουργουνδίας, κόμης του Αρτουά και κόμης της Φλάνδρας (1384 - 1404). Ο Φίλιππος ο Τολμηρός ήταν τέταρτος γιος του βασιλιά της Γαλλίας Ιωάννη Β΄ και της Μπόννης του Λουξεμβούργου, κόρης του Ιωάννη της Βοημίας.[4] Με τον γάμο του με τη 19χρονη Μαργαρίτα της Βαυαρίας κληρονόμησε το Αρτουά και την κομητεία της Βουργουνδίας. Η Μαργαρίτα ήταν κόρη του Λουδοβίκου Β΄ κόμη της Φλάνδρας και χήρα του ετεροθαλούς αδελφού του Φιλίππου Α΄ δούκα της Βουργουνδίας, που πέθανε άτεκνος (1361).[5]
Ιδρυτής του κλάδου Βαλουά-Βουργουνδίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είναι ο ιδρυτής του Βουργουνδικού κλάδου του Οίκου των Βαλουά. Κέρδισε την προσωνυμία του «Τολμηρού» 14 ετών στην μάχη του Πουατιέ, όταν πολέμησε στο πλευρό του πατέρα του. Έγινε δούκας της Τουραίνης (1360), αλλά το 1363, για την μαχητικότητα και τις υπηρεσίες που πρόσφερε στην μάχη του Πουατιέ, πήρε σαν δώρο από τον πατέρα του το δουκάτο της Βουργουνδίας (1363), που το κυβέρνησε ως τον θάνατο του. Βοήθησε (1379 - 1382) τον πεθερό του σε καταστολή των επαναστάσεων στην χώρα του, ειδικά στη Γάνδη. Οι επαναστάσεις δεν καταστάλθηκαν παρά μόνο με την Συνθήκη του Τουρναί (1385) με τον θάνατο του Λουδοβίκου. Με τον θάνατο του μεγάλου του αδελφού Καρόλου Ε΄ της Γαλλίας ορίστηκε με τους υπόλοιπους αδελφούς του κηδεμόνας του 12χρονου ανήλικου διαδόχου. Η αντιβασιλεία διήρκεσε ως το 1388 τότε έπεσε η δύναμη του αφού ο Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας προτίμησε να αφαιρέσει τις εξουσίες από τους θείους του και να τις δώσει στους εχθρούς τους. [6]
Αντιβασιλιάς, και διαμάχη με τον Οίκο της Ορλεάνης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα γεγονότα του επέτρεψαν να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο (1392), ο φίλος και σύμβουλος του Καρόλου ΣΤ΄ έγινε ύποπτος για την εμπλοκή του σε απόπειρα δολοφονίας του Ιωάννη Ε΄ της Βρετάνης. Ο παρολίγον δολοφόνος Πέτρος του Κραόν κατέφυγε στη Βρετάνη, ο Κάρολος εξοργισμένος τον καταδίωξε στην Βρετάνη για να τον τιμωρήσει (1392). Προχωρώντας έμεινε έκπληκτος όταν ένας απατεώνας τον προειδοποίησε ότι προδόθηκε, ο βασιλιάς τότε σκότωσε πολλούς από τους ευγενείς του και ο θείος του Φίλιππος πήρε τις εξουσίες ως το 1402.
Η προτίμηση του Καρόλου στον θείο του έφερε τελικά στην συνέχεια δυσάρεστα αποτελέσματα και διαμάχες στην οικογένεια των Βαλουά, ο αδελφός του βασιλιά Λουδοβίκος των Βαλουά δυσαρεστήθηκε επειδή ήθελε ο ίδιος την αντιβασιλεία. Αυτό έφερε συνεχείς εμφύλιες διαμάχες ανάμεσα στους δύο οίκους της Βουργουνδίας και της Ορλεάνης, που θα συνεχιστούν πολλά χρόνια μετά τον θάνατο των δύο γεναρχών. Ο καθένας από τους δύο ήθελε τις βασιλικές επιχορηγήσεις για λογαριασμό του. Ο Λουδοβίκος της Ορλεάνης ήταν γνωστός για τον άσωτο και πολυτελή τρόπο ζωής του, ο Φίλιππος για τις φιλοδοξίες του στην Βουργουνδία και τις Κάτω Χώρες. Ο Φίλιππος κέρδισε μεγαλύτερη φήμη στον λαό γιατί ήταν έντιμος και συνετός σε αντίθεση με τον ακόλαστο και σπάταλο ανιψιό του παρ'όλα αυτά έχασε την αντιβασιλεία από την Ορλεάνη (1402), θα επανέλθει στην Βουργουνδία λίγο μετά τον θάνατο του. [7] Ο Φίλιππος πέθανε τον Απρίλιο του 1404 στη Φλάνδρα, τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Ιωάννης.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 1369 τη Μαργαρίτα Γ΄ των Νταμπιέρ κόμισσα της Φλάνδρας, του Αρτουά, του Νεβέρ & της Βουργουνδίας και είχε τέκνα:[8]
- Ιωάννης 1371-1419, δούκας της Βουργουνδίας.
- Μαργαρίτα 1374-1441, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Β΄ των Βίττελσμπαχ δούκα της Βαυαρίας.[9]
- Αικατερίνη 1378-1425, παντρεύτηκε τον Λεοπόλδο Δ΄ των Αψβούργων [10]
- Μπόννη 1379-1399, απεβίωσε 20 ετών.
- Αντώνιος 1384-1415, δούκας της Βραβάντης, Λοτιέ & Λίμπουργκ.
- Μαρία 1380-1422, παντρεύτηκε τον Αμεδαίο Δ΄ δούκα της Σαβοΐας.
- Φίλιππος Β΄ 1389-1415, κόμης του Νεβέρ & Ρετέλ.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00002121.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Kindred Britain»
- ↑ p10316.htm#i103158. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Vaughan 2009b, p. 152.
- ↑ Vaughan 2009b, p. 3.
- ↑ Vaughan 2009b, p. 42.
- ↑ Vaughan 2009b, p. 56-57.
- ↑ Vaughan 2009b, p. 16.
- ↑ Vaughan 2009a, p. 198.
- ↑ Vaughan 2010, p. 31.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Vaughan, Richard (2009a). John the Fearless. The Boydell Press.
- Vaughan, Richard (2009b). Philip the Bold: The Formation of the Burgundian state. The Boydell Press.
- Vaughan, Richard (2010). Philip the Good: The Apogee of Burgundy. The Boydell Press.
